Tadeusz Różewicz brama

wyraz, najczęściej przymiotnik, określający jakiś rzeczownik, np. piękna pogoda

przedstawienie po kolei sekwencji elementów

[dante aligieri] (1265–1321); urodził się we Florencji; wywodził się ze znanego, choć zubożałego, rodu; studiował na uniwersytetach w Bolonii i Padwie oraz na paryskiej Sorbonie; w młodości przeżył wielką platoniczną miłość do Beatrycze Portinari, która zmarła w 1290 r.; po jej śmierci poeta opisał swoje uczucie w tomie wierszy Życie nowe; angażował się w życie społeczne i polityczne rodzinnego miasta; należał do stronnictwa politycznego, które przegrało walkę o władzę; w 1302 r. przeciwnicy polityczni zarzucili mu korupcję i defraudację miejskich funduszy i skazali go na dożywotnie wygnanie; poeta nie wrócił już nigdy do ukochanego miasta, a w czasie wygnania, oprócz pomniejszych utworów, takich jak traktaty, wiersze i listy, stworzył swoje największe dzieło, Boską komedię

nawiązanie w tekście do innego tekstu, stylu, zjawiska literackiego, ale nie wprost, tylko za pomocą znaków czytelnych dla odbiorcy

celowe powtórzenie na początku kolejnych wersów tego samego wyrazu, cząstki

środek retoryczny; wyraz, grupa wyrazów, zdanie świadczące o stosunku emocjonalnym mówiącego

(1921–2014); poeta, dramatopisarz, prozaik; urodził się w Radomsku; miał dwóch braci: Stanisława i Janusza, którego uważał za swego mentora; po wybuchu wojny podejmował różne prace, aby wesprzeć finansowo rodzinę, był m.in. gońcem i magazynierem; w latach 1943–1944, pod pseudonimem Satyr, walczył w leśnych oddziałach Armii Krajowej; zadebiutował w 1944 r. zbiorem wierszy i prozy Echa leśne, w którym dał świadectwo pokoleniowego doświadczenia; po wojnie zdał maturę, przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął studia w zakresie historii sztuki; kolejne dwa tomy poetyckie: Niepokój (1947) i Czerwona rękawiczka (1948) wywołały zarówno zachwyt, jak i krytykę (ze względu na ich ekspresjonistyczny i katastroficzny charakter poecie zarzucano m.in. nihilizm); w 1949 r. Różewicz zamieszkał w Gliwicach i ożenił się z Wiesławą Kozłowską, byłą łączniczką AK; od 1968 r. mieszkał we Wrocławiu; pisał wiersze, dramaty (m.in. Kartoteka z 1960 r.), opowiadania i scenariusze filmowe; otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. Nagrodę Literacką Nike za zbiór Matka odchodzi (2000) oraz Złoty Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2009); grób poety znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Karpaczu