Stanisław Baliński Monument

inaczej uosobienie; nadanie abstrakcyjnym pojęciom, przedmiotom cech ludzkich – ukazanie ich jako osoby

wyraz, najczęściej przymiotnik, określający jakiś rzeczownik, np. piękna pogoda

(1898–1984); poeta, pisarz, publicysta i dyplomata; urodził się w Warszawie, w rodzinie ziemiańskiej; ukończył polonistykę na stołecznym uniwersytecie, studiował także w warszawskiej Wyższej Szkole Muzycznej; w dwudziestoleciu międzywojennym był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych i w związku z tym często wyjeżdżał, m.in. do Chin, Brazylii czy Japonii; w 1928 r. zadebiutował tomikiem wierszy Wieczór na wschodzie – jego wybory i zainteresowania literackie zbliżyły go do skamandrytów; oprócz pracy dyplomatycznej i literackiej komponował muzykę do warszawskich kabaretów; po wybuchu II wojny światowej opuścił Polskę – dotarł do Paryża, a później Londynu, gdzie pracował dla polskiego rządu na uchodźstwie; po wojnie nie wrócił do kraju (nie zgadzał się z linią władzy PRL-u); na emigracji był uważany za seniora polskich poetów, ostatniego z pokolenia Skamandra; przez wiele lat współpracował z „Wiadomościami” – emigracyjnym pismem literackim; zmarł w Londynie, jego symboliczny grób znajduje się na warszawskich Powązkach