Sieć rzeczna w Polsce

rzeka, która wpada do innej rzeki.

obszar, z którego woda spływa do jednej rzeki i jej wszystkich dopływów. 

Dorzecze można wyznaczyć dla:

• rzeki głównej,
• każdego dopływu. 

rzeka, która wpada bezpośrednio do morza lub oceanu.

rzeka główna wraz ze wszystkimi swoimi dopływami.

ilość wody, która przepływa przez przekrój poprzeczny koryta rzeki w określonej jednostce czasu (np. w 1 sekundzie).
Przepływ rzeki podaje się w m³/s lub l/s.

okresowa zdolność do gromadzenia i przetrzymywania wody np.:

• przez rośliny, 
• w glebie,
• w zbiornikach wodnych.

obszar, z którego wody spływają do jednego morza lub oceanu.

to granica dorzecza.

przekształcenie naturalnego koryta rzeki po to, aby:

• rzeką mogły pływać większe statki/barki,
• osuszyć otaczające tereny,
• chronić przed powodzią tereny sąsiadujące z rzeką.

Przekształcenia polegają m.in. na zmianie:

• kształtu koryta,
• długości koryta (np. wyprostowanie i skrócenie),
• głębokości koryta,
• spadku rzeki,
• materiału, z którego koryto jest utworzone (np. wybetonowanie brzegów).

naturalny obszar w sąsiedztwie rzeki, gdzie woda podczas wezbrań może się rozlewać bez wyrządzania większych szkód. Polder jest zwykle zajęty przez łąki i pastwiska.

sztuczne usypisko w kształcie pryzmy, które buduje się wzdłuż rzeki, w oddaleniu od jej koryta. W ten sposób między wałami powstają tereny zalewowe dla wód powodziowych.

Wały przeciwpowodziowe chronią zagospodarowane tereny przed zalaniem.