Wiązanie jonowe

powstaje na skutek uwspólnienia elektronów walencyjnych łączących się atomów różnych pierwiastków chemicznych. Wspólna para elektronowa przesuwa się w stronę atomu, który wykazuje większą tendencję do przyjmowania elektronów.

Występuje w związkach o budowie kowalencyjnej, na przykład w chlorowodorze HCl lub wodzie H₂O.

To oddziaływania, które występują między łączącymi się atomami. Powodują ich trwałe połączenia w substancję bardziej złożoną, np. cząsteczkę związku chemicznego.

Wyróżniamy wiązania:

• jonowe,
• kowalencyjne niespolaryzowane,
• kowalencyjne spolaryzowane,
• koordynacyjne,
• metaliczne.

Elektroujemność to zdolność atomu danego pierwiastka chemicznego do przyciągania elektronów tworzących wiązanie chemiczne. 

Elektroujemność pierwiastków chemicznych można odczytać z układu okresowego pierwiastków chemicznych. Wyrażona w liczbach według skali Paulinga nie ma jednostki, czyli jest wartością bezwymiarową.

Inaczej reguła oktetu, czyli dążenie atomów większości pierwiastków chemicznych do uzyskania w powłoce walencyjnej 8 elektronów.

to cząstka obdarzona ładunkiem elektrycznie:

• dodatnim, czyli kation,
• ujemnym, czyli anion.

To jon o ładunku elektrycznym dodatnim, np. K⁺, Ca²⁺, Na⁺, Mg²⁺.

To jon o ładunku elektrycznym ujemnym, np. F^–, Cl^–, S^2–, O^2–.